Czarownica – Anna Litwinek. Recenzja

Kim jest współczesna czarownica? Czy genetyczny dar, który odziedziczyła, stanie się jej przekleństwem? W jaki sposób można władać magią? I czy da się ją okiełznać?

Oto Anna Litwinek i jej fenomenalna powieść „Czarownica”. Realizm magiczny, motywy oniryczne, zacieranie się granicy między jawą a snem, śledztwo dziennikarskie i odkrywanie własnej tożsamości. Sporo tutaj różnych elementów, które autorka utkała w bardzo dobrze skonstruowaną, porywającą całość.

Historię, którą serwuje Anna Litwinek, trudno jednoznacznie wcisnąć w jakieś sztywne ramy. I właściwie wcale nie trzeba tego robić. Lepiej oddać się w pełni lekturze i stać się częścią tej nietypowej opowieści. Nie jest to wcale trudne, bo główna bohaterka Sonia Hunamska, mimo swej niezwykłości, jest kobietą, z którą można się utożsamić. Charyzmatyczna, pyskata, chwiejna emocjonalnie, ale też twardo stąpająca po ziemi. Ot, taka swojska babka, gdyby nie magia płynąca w jej żyłach.

Anna Litwinek zrobiła rzecz niesamowitą. Wykreowała świat pełen irracjonalnych wątków, umiejscowiła go w dobrze nam znanej codzienności i pozwoliła, żeby wchłonął całkowicie. Jestem pod ogromnym wrażeniem tak świetnego balansu między tym, co racjonalne a tym, co wymyka się rozumowaniu. Nie ma tu banalnego czary-mary. Jest detalicznie zbudowana narracja epatująca smaczkami w postaci choćby obrzędu Solstitium. Wszystko wiarygodne w każdym zdaniu.

Książka „Czarownica” zachwyca. Od początku do końca. Po prostu.

Anna Litwinek, „Czarownica”, Znak 2016

Premiera książki 16.03.2016 r.