Rude. Ewa Gogolewska-Domagała. Recenzja

Zbiegi okoliczności, które budują lub rujnują. Zawsze mogą jednak zmienić wszystko.

Książka „Rude” nie należy do literatury ambitnej, ale ma w sobie fabularną lekkość idealną, jeśli poszukujemy lektury na odprężenie. Lekkość dotyczy stylu autorki, bo tematyka wcale do takich nie należy.

Ewa Gogolewska-Domagała stworzyła powieść międzykulturową, w której łączą się losy dwóch kobiet z całkiem innych światów, o całkiem innych doświadczeniach i perspektywach na przyszłość. Z jednej strony mamy Clementine, wdowę z dwójką dzieci. Z drugiej Samirę – Tunezyjkę doświadczoną przez los. Gdyby nie szansa, którą pierwsza kobieta daje drugiej, być może życie obu skręciłoby w całkiem inną stronę.

Ewa Gogolewska-Domagała przede wszystkim podkreśla istotną rolę zmian w naszym życiu, których nie da się uniknąć. Jedne są złośliwością losu i zmieniają nas na zawsze. Innym trzeba dać szansę, by wyzbyć się marazmu. Najlepiej obrazują to same bohaterki, których nieźle poharatane dusze nie mogą znaleźć ukojenia. Zwłaszcza historia Samiry jest tu barwnym, ale też refleksyjnym wątkiem.

„Rude” to książka poruszająca wiele tematów – zderzenie z inną kulturą, ale też z samym sobą. Macierzyństwo mniej lub bardziej spełnione i niespełnione wcale. Problemy dalekie od błahych i otwierające oczy na wiele spraw. Wszystko to podane lekko i bez nachalności. Jedyne, do czego można mieć zastrzeżenia, to zbyt duże nawarstwienie dobrych zbiegów okoliczności, które w takim natężeniu w pewnym momencie wydają się po prostu mało prawdopodobne. Można jednak przymknąć na to oko.

Ewa Gogolewska-Domagała, „Rude”, 2014